Rene van Rooij speelt sinds 1999 bij de Braborockers van WC Experience. Als groot fan vond René het een eer om mee te ‘mogen’ spelen. Tegenwoordig wil ie daar gewoon geld voor hebben! Ontwerpt, bedenkt en voert uit, samen met Patrick Marcelissen. Runt een eigen reclame/productiebureau/studio en treedt ook samen met zijn drinkebroeder Hans van Erp op, onder de naam Pap en Pudding. Schrijft, arrangeert en componeert ook voor anderen.

En naast dat alles schrijft René ook nog columns voor www.deoptocht.nl. En ook nog zoals het hoort; in het dialect!

Nee mensen, ge hoeft nie op mijn te stemmen, en ok nie op één of aander deuzige videoclip of single. Nee, het onderwerp sloa op mun accordeons! De vakantietijd is zowa oangebroken, en dur ’t veule muziek maken de afgelopen moanden waar zowel m’n vaste monnieka als mun reserve trekzak gruwelijk oan ’n stembeurt toe. Da is hèndiger gezeet és gedoan. Zelf kan ik da nie, en in di geval lagen d’r ok meer tongen uit (tonen) als uit ’n roedel sleehond bij 30 graden boven nul. Noar de stemmer toe dus!Oan de vlaai en koffie mi unne lauwe

Mijne accordeonbouwer én stemmer woont in Kronenberg (L). Da is ’n endje rije! Ongeveer 100 heen en 100 terug, mar agge ’n bietje durrijdt kunde ’t ok in 95 km! Ik ha afgesproken um half 1. Toon vd Burgt (beter bekend als Toon de Migra) ree mi mijn mee, ok hij moes teen en taander noa loaten kijke. Dus uurst ’n poar broodjes gegeten in Uje, en toen dur richting Kronenberg. Doar oangekomme zaat Noud Martinali al te waachte mi ’n lekker Limburgs vlaaike, verse koffie en ’n lauw fleske bier. Hij is d’n ennigste mens die ik ken, die wèèrum bier zuipt! Ongeleufelijk! Brrrrr, ik moet er nie oan denken. Mar ik was sowieso BOB, dus gin probleem vur mijn.

In z’n stoffig schuurke, te klein um oe kont te keren, woar ie prachtige trekzakke bouwt, stemt en repareert zaten we mi drieën op ’n krukske bè te buurte, moppen te tappen en te laage. Noa ’n half uurke gingen de monnieka’s op de slip en gingen we mi drieën wa zitte speule. Ommol umstunbuurt ’n stukske solo,begeleid dur de aander twee. Kei moi. Die sfeer, da genot, die geur, da makt niemand mee, niemand! Ik kan nie beschrijven hoe vrij ge oe eige dan vuult, en hoe blij ge dan wordt. Drie generaasies penspianospeulers in een stoffig schuurke die d’r op goan alsof ’t de lesten dag is da d’r accordeon gespeuld mag worden. Ondertussen kloekte Toon en Noud oan d’r lauw pilskes en ik zoop de koffiekan wijer leeg.

Verhalen van vruuger, anekdotes over dooi of levende muzikanten, herinneringen ophoale, klagen over de maatschappij: alle onderwerpen passeerden de revu. Vur da we er ergin han was ‘t 4 uure! De stemtoffel en de vloer stond vol mi leeg fleskes bier, de koffie waar op, en wij moese dringend op huis oan. Noud zaag ons nooi goan. “Stelt oe eigen ie oan man, ge het tijd zat!” riep ie. “Nog enne!” riep ie eraachter oan, en hij trok wir ’n poar fleskes open. Kwart over vier reeje we wir richting Uje. Toon lulde als brugman (da kan ie sowieso, mar mi spraakwater op, nog veul better!). Verhalen van vruuger over mi wie tie ammol muziek gemakt hai. Van Hazes tot Dikke Leo, alles kwaam langs. Da zurgde d’r vur da ok de terugreis wir veul te kort waar. Prachtige verhalen van unne muzikant van 76, mi 100 joar ervaring. Ik zette Toon af bij z’n Toosje en din gauw richting Oss um munnen honger te stillen.

Over ’n week of twee zal Noudje wel belle da m’n spullekes wir gestemd zijn en wir unnen hele tijd meekunnen. Dan moek wir richting Limburg um ze op te hoale. Doar trekke we mar wir unnen hillen dag vur uit. Wir unnen dag niks gedoan heur ik jullie denken? Jawel mensen! Da wordt wir unnen dag mi 3 generaties muzikanten, lullen, ouwehoeren, muziek maken, laage én soms janken (ok oit van ’t laage!). Da is mi gen geld te betoale!

Ik stem veur!