Rene van Rooij speelt sinds 1999 bij de Braborockers van WC Experience. Als groot fan vond René het een eer om mee te ‘mogen’ spelen. Tegenwoordig wil ie daar gewoon geld voor hebben! Ontwerpt, bedenkt en voert uit, samen met Patrick Marcelissen. Runt een eigen reclame/productiebureau/studio en treedt ook samen met zijn drinkebroeder Hans van Erp op, onder de naam Pap en Pudding. Schrijft, arrangeert en componeert ook voor anderen.

En naast dat alles schrijft René ook nog columns voor www.deoptocht.nl. En ook nog zoals het hoort; in het dialect!

Het klinkt zo simpel, oubollig en és ik eerlijk ben zelfs ’n bietje lullig. Mar JONGE JONGE wa hou ik toch van bekant álles wa doar mi te make hèt! Als ik ’n Tuba, bastrombone of souzafoon heur dan begint munne lever te kriebele, m’n tong te jeuke en munne moel krijgt instant dorst! Achtermekare! Ik weet nie of da ut kumt umda ik op carnavalsmôndag geborre ben, mar ’t zal d’r ongetwijfeld mi te make hebben gehad. Thuis drèèjde ons pap veul countrymuziek en in ’t bijzonder Slim Whitman. Mar ók hattie unnen bandriekordur woarop ie vanalles opgenome hai van Hilversum 3! En um de zoveul tijd vrijdags s ‘ovus dan moog da ding onder uit ’t pick-upkèèsje en dan wier al dieje muziek gedrèèjd. Ik zaat ‘r dan kort op mi munne grote schuts, en ik wo hemmol niks misse, da snapte!

Ik zong hard mee mi “Mijn naam is haas” “Je bent niet hip, je bent niet vlot” “Janus, pak me nog ’n keer” en goa zo mar dur. Heerlijk vond ik da! Op m’n eige slôpkamer ha ik m’n eige pick-upke en doarop drèèjde ik duk singletjes. Vader Abraham en z’n zeuve zonen en meer van da sort grei. Bij ons mam leende ik soms ’n LP van Elvis, the best of the sixties óf van ammol Duitse schlagers. Toen ik ’n joar of 7-8 waar kocht ons pap unne échte stereotorre! Unne groewte! Toshiba, ammol losse componenten van allullullilum en ’n poar joekels van speakers! Toen we ‘m han opgehoald bij de winkel, reeje we langs “de Keizer” da was destijds dé platenzaak in Oss. Doar konde ’n ploat veurluistere: Mi unnen halve telefoonhoorn oan oe orre! Es ik Old Spice aftersjeef ruik óf Tabak van ons pap, denk ik nog duk oan da ploatewinkelke in de kruisstroat….automatisch. Ik moog diejen dag ’n olling LP uitzuuke! En da wier: De daverende 13! André van Duin en nog veul meer carnavalsliedjes: Corrie van Gorp, Ria Valk, de twee Pinten, Nico Haak etc.etc. Ziede en hurde ’t vur oe? Die moi LP vanaf november tot half februari IEDEREN DAG van veur nor aachter en wir terug?! Heerlijk! Da was denk ik ’t moment da ons mam docht: “Dan moet ons jungske ok mar ’s carnaval goan viere”. En zo gebeurde. In de Kuil in Hèrpe! Disco Din drèèjde ploatjes en Van Rooij liep in zunne stofjas –mi z’n tesse vol mi snoepkikkerkes en colafleskes- mi ’n fleske Shandy oan zunne moel de polonaise. D’n hillen oavund!

Toen ik 11 wier verhuisde we noar Oss, mar ’n stukske Hèrpe name we mee: ons pap zunne stereotorre én uiteraard de radiopiraat die we doar op konne ontvangen: Atletico! Opa Junk drèèjde iedere zondag ploatjes vanaf 9 uure ’s mergus! Van Rooij zaat strak tussen de Toshiba én de telefoon (um verzoekjes vur opname oan te vroage) mi twee vingers oan de cassetterecorder. PLAY en RECORD! Alles woar ie nie durheen lulde naam ik op en ik ha binne de kortste kerre un flinke verzameling foute muziek! Godver wanne mooie tijd was da! Op unnen dag drèèjde ze ’t liedje “de vuile hond” van de Zangeres zonder naam, en deze knaap brulde dikke tranen bij ’t stereomeubel! Ok bij Arno en Gradje kwamen duk de woaterlanders….Pfff wa zonne muziek indruk kon maken op zo’n (toen nog) klein menneke! Toch bleven ’t de vrolijke nummerkes die ik ‘t allermoist vond: Joke stop toch met koken, Batje vier, is everybody happy enzovoorts. Dieje tijd blijft altijd bè oe, oe olling leve! Als ik nou ergens “Adé m’n kleine Paloma’ van ’t Sneeuwbaltrio heur dan heb ik nog steeds accuut zin um te quicksteppe! BAM!

Mar terug noar d’n hoempa! Ik kreeg ieder joar de nieuwe Daverende 13 en ik kende alle nummers allang vurda Hilversum ’t ok mar woagde d’r inne te drèèje! Jawel! Da dinne ze toen nog in Hilversum! ’n Poar weke vur de carnaval kwaam d’r zo af en toe ’n ploatje vurbè! Da’s nog ’s lekker botterhèmkes ete tusse de middag als ik uit school kwaam! Ik zaat in Hèrpe bij de drumband en toen we verhuisde noar Oss ging ik doar bè Muziekvereniging Hartog, of zoals ons pap ’t noemde ‘D’n Hèrtog”. In munne pubertijd vond ik ’t zwoar vur schut um in ’n diareebruin unifurm te moete loepe, mar ik zaag ’t grotere ploatje: ik wou bè de kapèl! Die ginge um de zoveul weke ergens speule, makte veul hoempa en lekkeren bloasmuziek én ze speulde ieder joar in de Merx in Bèrge mi de carnaval. Da was kaassie! Da was zo wa de ennigste reeje da ik bij de hèrremunnie bleef! Prachtig was da!

Loater ging ik in amusementsorkest Crash speule, en m’n favorietste optreejes waren die mi de carnaval. Ok op bruiloften als ’t polonaisegedeelte was oangebroke leefde ik op! Wir enkele joare loater moog ik audiesie doen bij WC Experience en gullie wit wel hoe da is afgelope inmiddels. Nou meug ik iedere week feesttenten op zunne kop zetten mi mun accordeon um munne nek! Heerlijk! ’n Joar of 8 geleeje begon ik vur de gein ok ’n duoke same mi munne moat de Pudding en ok dá ging van ’n leije dèkske! Nondejuu wa ben ik toch in m’n element mi dees twee grote hobbies van me, die ok nog ’s de huur kunne betoale ok nog ok……zo lang es ’t duurt in ieder geval.

Op ’t moment volop bezig mi un nèèj album vur Pap en Pudding, dus al d’n ollinge zommer is ’t hier hoempapa in de studio. En da is nou precies hoe ik in m’n element ben en blijf!

Rij en hoempa vurzichtig!

Houdoe wanne!