Rene van Rooij speelt sinds 1999 bij de Braborockers van WC Experience. Als groot fan vond René het een eer om mee te ‘mogen’ spelen. Tegenwoordig wil ie daar gewoon geld voor hebben! Ontwerpt, bedenkt en voert uit, samen met Patrick Marcelissen. Runt een eigen reclame/productiebureau/studio en treedt ook samen met zijn drinkebroeder Hans van Erp op, onder de naam Pap en Pudding. Schrijft, arrangeert en componeert ook voor anderen.

En naast dat alles schrijft René ook nog columns voor www.deoptocht.nl. En ook nog zoals het hoort; in het dialect!

Ik ben bè veul bedrijven en zaken vaste klant en da’s nie vur niks. Als ge tevreeje bent, hoefde eik nergens anders heen, wel? Da bedoel ik! Da wil nie zijge da ik noit nergens anders heengoa: wa friettent en café betreft wil ik ok nog wel ’s afwisselen wa in 99 procent van de gevalle ligt oan ’t praktische gedeelte. Mar mi winkels en aander bedrijven heb ik gewoon m’n vaaste adresjes. Zo ok munnen dierenarts…..10 joar lang……

Ik ha unne lieven hond, unne Rottweiler. Hij was twéé druppels woater ’t baasje: d’n hillen dag ligge en van vrete stront make was ’t liefste wattie din! Elk joar wier ie ontwurmt ingeënt en noagekeken dur dierenarts Jansen.Ok heb ik unne keer ’n gezwel bè ‘m weg loate snije dur diezelfden dierenarts. Jansen was unne grote mins mi flinke klauwe, mar hij wies wel hoe dettie mi munnen hond um moes goan. Toen onze Chevy noa ’n joar of 9 ongeneeslijk ziek wier zin Jansen dettie nog wel ’n half joar mee zu kunnen. Helaas kreeg ie ongelijk en ’t èrrum beesje moes de week noa ’t dierenartsbezoek afgemakt worre. Jansen was zelf op vakantie, mar ’n vrouweljike invalster kwaam mi d’r kufferke en makte ’n eind oan d’n ellende van onze Chevy.

D’r kwaam ginne nèèjen hond mèr mar d’r kwame ’n paor cavia’s vur de jong. Noa ’n half joar kreeg ‘r enne unnen bult in zunne nek. Papa dus mi ’t beestje onder z’n trui noar Jansen op oan. Jansen bekeek ’t ekkus en zin da ut ’n gezwel waar. (zo weid waar ik zelf ok al gekomme). Hij kon ’t weghoale vur 75 euro, of ik kon ’t loate zitte. De cavia kon d’r gewoon mi deurleve en noa bepaalde tijd zuttie er oan sneuvele. Ik von de leste optie ’n goei plan, want ik ha gin zin um unnen hoop geld oan zo’n klein beestje te hange, dan mar wir unne nèèje, nie dan? “Da is dan 8,50” zin Jansen, en ik viet m’n knip………………

Tenminste, da wou ik doen! Ik kwaam erachter da m’n portemonnee nog thuis op d’n orricht laag. Ik zin da ik ekkus op en neer zu rèèje en binnen 5 minuten terug zu zijn. “Dat kan, maar de cavia blijft hier!” zin Jansen streng. “Wa zinde gè”? vroeg ik vol ongeleuf, en Jansen herhaalde stellig dezelfde woorden. “Je zal niet de eerste zijn die ik hier nooit meer terug zie zodat ze de onderzoekskosten niet hoeven te betalen”. Diep beledigd schermde ik nog mi ’t feit da ik al 10 jaor nergens anders kwaam mi m’n huisdieren ès bij hum, mar ’t hielp nie! Ik ha de cavia ’t liefst kapotgegoid tege de muur van de behandelkamer, zó vals waar ik. Ik kon da nie make veur m’n jong natuurlijk. Jansen viet professioneel munne cavia over en sloot ‘m op in ’n koike. Ik din witheet op huis oan vur m’n portemonnee.

Twee minuten loater stond ik wir vur de deur bij Jansen en ik ha m’n eige vurgenome um da vèrreke van Jansen ’s ekkus vur 5 cente commentaar te geve. God wa waar ik vals! De stoom kwaam uit m’n orre! Ik denk dettie ’t ha vuule oankomme want Jansen was gevlogen. De secretaresse stond mi munne cavia kloar en die heb ik toen mar ekkus in bewoordingen die ik hier nie gebruik gezeet wa ik van Jansen z’n streken vond. Ge snapt da ik doarnoa NOIT mer bè Jansen ben geweest. Zo goade toch nie um mi vaaste klante?! Hij opereerde nie alleen beesten, ’t waar zelluf unnen hond, unnen hele lompe!

*Jansen is ’n fictieve naam, zoda nie iedereen wit da ik eigenlijk Beijen van Dierenartsenpraktijk de Ruwaard bedoel!