Rene van Rooij speelt sinds 1999 bij de Braborockers van WC Experience. Als groot fan vond René het een eer om mee te ‘mogen’ spelen. Tegenwoordig wil ie daar gewoon geld voor hebben! Ontwerpt, bedenkt en voert uit, samen met Patrick Marcelissen. Runt een eigen reclame/productiebureau/studio en treedt ook samen met zijn drinkebroeder Hans van Erp op, onder de naam Pap en Pudding. Schrijft, arrangeert en componeert ook voor anderen.

En naast dat alles schrijft René ook nog columns voor www.deoptocht.nl. En ook nog zoals het hoort; in het dialect!

Het is vakantie mense, bouwvak 2012! Terwijl hier in de stroat de fietsers langsdrijve wil ik jullie ’s vertelle over ’n weekendje weg van ’n poar joar geleeje. Ik was ’n poar kerrus bij ’n kameroad en z’n vrouw te gast geweest toen die mi z’n keinder logeerde bij Ponypark Slagharen. Deze keer ha ik dus zelf wa gehuurd doar en ware hullie bij mijn en m’n kiendjes te gast. We waren ‘r al vroeg. We wilde vast inchecken en da lukte, mar we moese um half 2 ekkus terugkomme vur de sleutel. Gin punt. We kregen unnen hoop papierwerk mee en een parkeerkaart vur huiske 54. Toen mi gang ’t park in.

Iedereen die oit in Slagharen is geweest wit da de receptie/ingang eigenlijk precies op de helft van ’t park ligt. Toen we hellemoal aon de linkse kant van ’t park liepe zaag ik da ’t bekant half 2 waar. Ik stelde veur um same mi munne moat ekkus de sleutel van ’t huske te hoale, en doar vast d’n auto nir te zette zonder da de kiendjes dan mee moeste.

Ik dus mi Franke noar de incheckbalie. Doar oangekomme was ‘t ’n drukte van belang, mar noa ’n kwartierke waar ik oan de buurt. Ik zin da’k de sleutel kwaam hoale en liet m’n parkeerkaart zien. “Heeft u ook ’n gele kaart” vroeg de knaap achter de receptie. “Nee die heb ik nie, mar ik ben al ingechecked, ik moet alleen ekkus de sleutel ophoale”. De jongeman keek me zelfverzekerd oan en zin “ U móet die gele kaart hebben, anders kan ik u niet verder helpen”. Ik wier d’r goed grijnzig van! “Ik heb hier toch m’n parkeerkaart! Die is dur jullie afgetekend”! Wa ik ok probeerde, de strepentrekker hield voet bij stuk!

Frank bood oan um snel noar d’n andere kant van ’t park te sprinten um bij de vrouw de rugzak op te hoale woar de gele kaart in zu moete zitte. En zo gezeet zo gedaon: Frank op unne vierklets weg. Noa ’n minuut of 20 was ie terug mi de rugzak. We hoalde d’r allerlei sorten kaarten en kortingscoupons uit mar gén geel kaart! Nou ha’n we ’n probleem! Ik lin ’t probleem veur oan de knaap achter de balie die ons ’t al dieje tijd al zo moeilijk ha gemakt. “Dan moet u even naar de receptie” en hij wees naar ’n dame die 3 meter verder stond. Ik vertelde haar ’t probleem. “Welk huisje heeft u?” Ik antwoorde “54”. De mevrouw pakte ’n geel forumuliertje uit de bak, schreef er 54 op en zei “Alstublieft”!!! Ik vuulde m’n bloed koken! Al dieje tijd stond de oplossing 3 meter naast me en dieje koekert achter de toonbank liet ons al ’n uur èrremoeje!

Ik kan hier nie type waor ik ‘m precies allemoal vur heb uitgemakt, mar goa d’r gerust vanuit dettie d’r vandaag d’n dag nog regelmatig van wakker schiet! Gloeiende godver wa was ik vals! Noa ’t oanheure van m’n scheld- en vloekkannonade gaf hij met ’n rood hoofd de sleutel. Briesend trok ik ‘m uit z’n hand en liep witheet naar buiten terwijl ik nog “verrekten dooie lul” riep. Buiten zat Frank ’n shaggie te roken en hij laagde. “Ja wè!” zin ik nog heet van de oanvaring net vantevurre. “Wa hedde gij schik?”…..Frank naam ’n trekske van z’n shaggie en zin “moeste gè ok nie ’n lakenpakket ophoale bij hum?”……Ik docht da ik gek wier! Ik moes inderdaad wir terug noar de moraalridder vur ’n lakenpakket! Nog steeds witheet stoof ik wir noar binne. “Ik moet nog ’n lakenpakket” greens ik tege dieje niksert. Heel vurzichtig vroeg ie “Heeft u ’n oranje kaartje”. Da was ’t moment dettie geluk ha dettie er zo schlemiel uitzaag, want anders was ik ‘m oangevloge! “Nee da heb ik nie en da goa ik ok nie zuuke godverregodver!”.

De knaap trok z’n kop tussen z’n schouders, liep 3 meter verder naar de receptie, pakte snel ’n oranje kaartje bij de mevrouw en even later kreeg ik m’n lakenpakket overhandigd. Ik keek ‘m recht in z’n ogen oan, en ik dagdroomde ervan dat ik z’n kop van z’n romp trok en in zúnne nek ging zitte schijte. Ik denk dettie gedachte kon leze! Hij wis nie hoe snel ie via de personeelsdeur weg moest weze. Gelukkig heb ik verder doar ’n poar prachtige daag gehad en belangrijker nog: TOEN waar ’t wél goei weer!

Rij en dagtrip vurzichtig!

Houdoe wanne!