Wat maakt de optocht van Schaijk zo bijzonder? Dat is een moeilijke vraag waar je niet zomaar een antwoord op kan geven. Ik weet nog wel toen ik nog een sportieve carrière had bij D.A.W. (zal in 1982 zijn geweest) dat we iedere keer na het trainen bij de familie Appelhof in de Bossestraat voor de ramen van de schuur hingen om een glimp op te vangen van de carnavalswagen van de Durdouwers die daar bouwden. Gruwelijk spannend was dat. Want je mocht niet betrapt worden. Tenminste dat dacht ik toen, nu is dat wel anders. Iedereen mag komen kijken wat er gemaakt wordt door de verschillende clubs en dat is maar goed ook. De jeugd kan er alleen maar wat van leren.

Of ’s avonds nog met ons pap mee naar Timmerfabriek Manders waar de Oelewappers bouwden. Toen kon ik de poppen gewoon aanraken. Poppen van de grote optocht. Tsja, dat was toch anders al de popjes die wij maakten voor de jeugdoptocht. Ook mooi, maar dat was het echte werk. De Oelewappers, dat was toch wel een club met status. En daar loop ik dan mooi in de bouwschuur. Fantastisch vond ik dat.

De carnaval in Schaijk heeft op mij altijd een magische aantrekkingskracht gehad. Zelfs naar de bouwschuur gaan vond ik al sprookjesachtig en spannend. Als je als eerste aankomt in de bouwschuur, er is nog niemand. De lampen zijn nog uit en je moet op de tast de lichtknop zoeken. Dan ruik je de geur van het natte papier en de behangselplak. De contouren van de poppen en koppen kun je een beetje herkennen, je weet hoe je moet lopen zonder iets te raken en dan springt de tl-verlichting en de radio aan. Dan zie je pas hoeveel er nog gedaan moet worden en ben je weer ontwaakt uit de droom.

Als ik aan mensen uitleg hoe dat een wagen gemaakt wordt (die komen niet uit Schaijk), dan staan ze met hun oren te klapperen. Mensen weten niet dat er zoveel werk in zit om op Moesmoandag twee uur rond te trekken met een praalwagen. En wat ze dan al helemaal niet begrijpen is dat wij er maar één optocht mee lopen en dat de wagen woensdag in de kliko gaat.

“Maar dat is toch zonde”, wordt er dan gezegd. Tsja, misschien wel, maar een Moeszak gaat een andere optocht in de regio niet groot maken met Schaijkse wagens. En zo is het!

Ik hoop dat de jeugd ook dat ‘magische’ gevoel heeft bij het bouwen van een carnavalswagen. Het is een hoop werk, het is koud, nat, af en toe smerig, maar het is gruwelijk mooi om te doen!

Sociale contacten doe je op in een bouwschuur, onder de mensen en niet op een mobieltje. En het mooiste is, ondertussen maak je ook nog een prachtige creatie voor de optocht.

Veel succes met de bouw en vooral heel veel plezier!

Houdoe!

René Derks
www.deoptocht.nl