Dat is Schaijks voor ouderwets, maar ik neem dat jullie dat wel wisten. Maar hoezo ouderwets? Tijden veranderen, op zich is daar niks mis mee. Ik merk dat ik ouder word, ga terug naar dingen zoals we vroeger deden. Want ja, vroeger was alles beter, volgens Pap & Pudding.

Dit gevoel wordt alleen maar versterkt door het bijwerken van het archief. Letterlijk duizenden foto’s, dia’s, films, carnavalskranten en documenten zijn in mijn handen geweest om digitaal te maken. Videobanden werden gerepareerd en omgezet naar een digitaal bestand. Foto’s en dia’s worden gescand en van carnavalskranten werden digitale boeken gemaakt. Ontzettend veel werk, maar o zo dankbaar om te doen.

Afgelopen week kreeg ik van Mari en Leentje van der Heijden hun complete eigen verzameling carnavalsboeken. Heel veel foto’s en ontzettend veel krantenartikelen worden de komende weken weer gescand en in het archief van Stichting Carnaval De Moeslanden gezet. Ik kan heel moeilijk uitleggen hoe blij ik daar van wordt. Blij dat mensen mij het vertrouwen geven, om hun zorgvuldig gemaakte plakboeken, digitaal te maken en te bewaren voor het nageslacht. Dat is de opzet van een archief. Bewaren en toegankelijk maken voor een breed publiek. Dat is mijn drijfveer en, ik mag wel zeggen, grote passie.

Mari en Leentje, nogmaals gruwelijk bedankt!

Maar hoezo ouderwets? De laatste jaren zijn echt alle foto’s digitaal. Super makkelijk natuurlijk want het is snel, je hoeft de foto’s niet meer te laten ontwikkelen en je kan bijna onbeperkt foto’s knippen want het ‘rolletje’ zit niet meer zo heel snel vol. En je ziet meteen of de foto gelukt is, of dit nu met een digitale camera of met een telefoon gedaan wordt.

Toen ik vroeger foto’s maakte van de optocht moest ik zorgvuldig kijken waar ik een foto ging maken, hoe ik deze ging knippen en hoeveel foto’s ik nog kon maken voordat het rolletje vol was. Of de foto gelukt was? Geen idee, dat wist je pas een paar dagen later.

Thuis het rolletje voorzichtig terugdraaien. Het klepje openen, rolletje eruit halen in het kokertje stoppen en al wat het kan naar Emile Bonte. Daar werd het rolletje in een zak gedaan, je adresgegevens erop gezet en dan was het wachten. In mijn herinnering duurde dat altijd te lang.

Dan na een dag of drie was het eindelijk zover. De foto’s lagen klaar! Zo snel mogelijk de foto’s ophalen en bekijken. Regelmatig stond er een vage vlek op de foto. Na bestudering van de foto bleek dit mijn eigen vinger te zijn geweest. Balen… Of dat de wagen in mijn ogen perfect geknipt was op dat moment en als je dan het eindresultaat onder ogen kreeg bleek de wagen toch wel erg ver weg te zijn en behoorlijk klein op de foto te staan.

Regelmatig dus teleurstellende foto’s waar je eigenlijk niet zo heel veel mee kon.

En dan trouw beloven om het volgend jaar anders te doen, maar goed, dat valt nog niet mee als 12-jarige jongen.

Nu, een paar jaartjes later, ben ik hartstikke blij met die mislukte ouderwetse foto’s.

Dankzij de nieuwe technieken is het vrij eenvoudig om foto’s naar je eigen hand te zetten. Ook de foto’s waar de kollossale carnavalswagens als ‘Dinky Toys’ op gefotografeerd stonden.

Een ander voordeel is dat je ‘andere’ foto’s krijgt. De meeste foto’s van de optocht van Schaijk die ken je doordat deze van de hoffotograaf kwamen. Of dit nu van Dick Vonk, Mathieu Schamp of de huidige hoffotograaf Jan van Ballegooij is, ze zijn vrij bekend. Hartstikke goed natuurlijk, maar de echte krenten uit de pap zijn de verborgen pareltjes die mensen thuis in hun plakboek op zolder hebben liggen. De foto’s die niemand kent, geknipt vanaf een onbekende positie. Waar nog panden op staan die al lang tegen de vlakte zijn gegaan. Het straatbeeld compleet veranderd en de mensen die verkleed langs de kant staan.

En dan mag je me ouderwets noemen, maar dan geniet ik intens van een vergeelde foto met krassen en een vouw erin. Een foto zegt meer als duizend woorden en zo is het maar net.

Veel succes met de voorbereiding voor carnaval en mocht je foto’s hebben…..;)

Houdoe!

René Derks
www.deoptocht.nl