Voorstelling 1975
Een herinnering van Tiny van de vorst (zolang geplaatst bij een foto van de pronkzitting, tot ik foto's van Kunst Adelt heb mogen ontvangen. "Ik heb persoonlijk geen actieve rol gehad bij de carnaval in het Moesland. Anders ligt het als ik terugdenk aan de bemoeienissen die Wim heeft gehad met de toneelvereniging Kunst Adelt, c.q. de bonte avonden.
Echter daar ik vanaf 1972 woonachtig ben in Schaijk is de toneelrelatie van mijn persoontje tot Wim ook zeer beperkt. Wim heeft sinds de heroprichting van Kunst Adelt in 1974 slechts een keer meegespeeld in een toneelproductie. Het betreft de klucht van Johan Blaaser, “De onbekende wereld”, die Kunst Adelt heeft opgevoerd in 1975, onder regie van de toenmalige regisseur Gerard van den Bogaert uit Oss (thans 80 jaar oud!). Voor mij persoonlijk is dit de enige keer geweest, waarop ik het genoegen heb gehad om met Wim samen te spelen.

Het bewuste stuk had ik ook al gespeeld in Beek en Donk, mijn voormalig geboortedorp. Ook de rol van Emiel Deventer, een industrieel, had ik daar gespeeld. Wim speelde de rol van Bassie de behanger en zoals ik me nog heel goed voor de geest kan halen, maakte hij daar op de zijn bekende wijze een eigen klucht in een klucht van. Een voorbeeld ervan wil ik je zeker niet onthouden: Wim speelde dus de rol van een behanger, maar verzorgde daarnaast in het stuk ook het huishouden van de familie Deventer. Op een gegeven moment zat hij de aardappelen te schillen, liet plotseling een geschilde aardappel uit zijn handen glippen die over het podium rolde. Wim stond op, gaf zo’n enorme peer tegen die aardappel, dat deze dwars door het decor heen vloog. We speelden toen nog in het oude Dorpshuis. Klein, knus en intiem en dus ook het decor was uiteraard daaraan aangepast. Wim kreeg door dit voorval alle bezoekers nog meer op zijn hand, dan al het geval was.
Een en ander was voor Wim dan ook aanleiding om de volgende voorstelling dit grapje te herhalen. Het is hem echter nimmer meer gelukt om een aardappel door het decor heen te jassen.

De toenmalige rolbezetting was als volgt:
Emiel Deventer, industrieel > Tiny van de Vorst
Ann, zijn vrouw > Reesie van Schaijk
Lenny hun dochter > Gerrie Smits
Rene, hun zoon > Arie Manders
Mevrouw van Meertenaren > Joke de Groot
IJsbrand > Frans van Bakel
Couthe > Hein Hekerman
De Burgemeester > Jan Wittenberg
Susie > Ineke Henst (thans de Kleijn)
Bas, behanger > Wim Wijnakker
Stien, huishoudster > Lea Jans

Ook tijdens en vooral na de repetities speelde Wim vaak de “hoofdrol”, waarbij het borreltje cognac (vieux met suiker) zeker niet ontbrak. Zoals gezegd speelde zich alles toen nog af in het oude Dorpshuis. Vooral het bargedeelte in de foyer had nu eenmaal iets, waar geen mens uit weg te slaan was. Théke van Boekel, de toenmalige beheerder verhoogde de sfeer door zo rond 23.00 uur de voordeur van het dorpshuis te sluiten, waarbij hij een of meerdere keren aan de buitenbel klingelde, ten teken dat het toneelgezelschap werd getrakteerd op een of meerdere glaasjes extra en natuurlijk op kosten van het huis.
Wim kwam dan snel op toeren, daarbij geholpen door de cognac en aan de tijd dacht niemand meer. Als eindelijk niemand meer precies wist hoe laat het was, slenterde de groep richting voordeur van het dorpshuis. Théke ontgrendelde de voordeur en Kunst Adelt bevond zich buiten, waarop dan de volgende claus ontstond tussen Jan Wittenberg (de voorzitter) en Wim:

Jan: keek op de torenklok en riep: “wat half twee”……
Wim: neeee Jan, half drie…….
Jan: stapte moeizaam op zijn fiets (handicap vanwege zijn houten been!) en riep nog: volgende week moeten we er wel eerder een einde aan brouwen.
Wim: lachte in zijn vuistje, het was weliswaar geen half drie, maar half twee,

Het frappante was dat dit tafereel zich iedere dinsdag (repetitieavond) herhaalde. Het zijn gebeurtenissen die ik nooit zal vergeten.

Ook de bonte avonden – deze vonden eveneens plaats in het oude Dorpshuis – werden veelal door Willem de Moesnar gedirigeerd. Een voorval in een der vele toneelschetsjes wil ik je zeker niet onthouden: Wim was fabrieksdirecteur, zat op het toneel achter een bureau en rookte een grote sigaar, want hij vierde zogenaamd zijn verjaardag. Mijn vrouw – Elly - speelde in die schets de secretaresse van de directeur. Mijn vrouw heeft vroeger ook wel toneel gespeeld, maar in de tijd van de bonte avonden lag dit al ver achter haar. Zij kwam op het toneel met een grote bos bloemen in haar handen, liep richting Wim en had de volgende tekst goed van buiten geleerd: Meneer, van harte gefeliciteerd met uw verjaardag, ik wens u nog een fijne dag……………….. Voordat Elly deze tekst tot Wim kon richten improviseerde hij door te zeggen: “Maar kienneke dat hadde nou niet moete doen”. Mijn vrouw was onmiddellijk van haar à propos af, gaf Wim de bloemen en liep het toneel af, zonder ook nog maar één woord te kunnen uitbrengen. Dat was Wim ten voeten uit.

In die zelfde schets tijdens een der volgende bonte avonden, hadden een aantal spelers er voor gezorgd dat er zich geen lucifers bevonden in het doosje dat op het bureau lag, zodat hij dus zijn sigaar niet kon opsteken. Wij allemaal benieuwd hoe of Wim zich hieruit zou weten te redden, Wat schetst onze verbazing toen de scène aanbrak. Wim keek in het doosje, zag dat er geen lucifers in zaten, stond op en zei tegen het publiek: “een ogenblikje, even lucifers halen” en liep vervolgens doodgemoedereerd het toneel af en kwam snel weer terug met lucifers, stak zijn sigaar op en speelde verder alsof er niks was gebeurd. Dat was Wim ook.

Tot slot blijf ik nog goede herinneringen houden aan zijn regelmatige bezoekjes bij mij thuis. Zo maar midden op de dag belde hij op en vroeg of ik nog cognac had staan. Als ik hierop bevestigend antwoordde, zei hij: “ik kom er aan” en dan kon hij uren blijven zitten kletsen over alles en nog wat, maar vooral over zijn rijke nar leven.

Inderdaad een zeer markante persoonlijkheid, die ik eigenlijk veel eerder had willen ontmoeten. Ik zal Wim Wijnakker nooit vergeten. Met vriendelijke toneelgroet, Tiny. [Tiny van de Vorst, Schaijk]

F-0108 > ..., ..., Wim Wijnakker, Tiny van de Vorst en ... o.a. nog Arie Manders.