Om een compleet beeld te krijgen van deze markante figuur, is er ook ruimte voor een kijkje in zijn privé leven. Herinneringen op deze pagina kunnen gaan over zijn gezin, zijn familie en vrienden, vakanties, de winkels die hij gehad heeft. Ook hier is het doel vooral leuke herinneringen verzamelen en niet per se een chronologisch beeld van zijn hele leven.
Het huis waar Wim geboren is, aan de Pastoor van Winkelstraat in Schaijk, anno ???
De moeder van Wim had hier een klein kruidenierswinkeltje zoals is te zien door de raam en aan de reclameborden aan de muur. Nadat Wim met Roos trouwt in 1948 neemt hij de kruidenierszaak van zijn moeder over: hier begon zijn ondernemers loopbaan.
F-0087
Schaijk 1922 > Wim met twee broers
Dit moet een van de oudste foto's zijn op deze site: Wim staat op de foto met zijn broers Jan en Martien. Wim staat rechts. Als ie hier een jaar of 5 is komt de foto uit 1922
F-0090 van links naar rechts: Jan Wijnakker, Martien Wijnakker en Wim Wijnakker
Erp 1943 > Trouwen met Roos
Roos en Wim trouwen in Erp, waar de familie Brouwers vandaan komt.
F-0081 Van boven naar beneden > Vader en Moeder Brouwers (ouders van Roos), Drientje Wijnakker, Paula Brouwers, Roos Wijnakker-Brouwers, Wim Wijnakker, Anneke en Frans Brouwers als bruidskindjes.
Erp 1943 > Trouwen met Roos
Een mooie trouwfoto van Roos en Wim samen.
F-0091 Roos Wijnakker-Brouwers en Wim Wijnakker
De kruidenierswinkel van Wim en Roos aan de Pastoor van Winkelstraat, sinds 1948
Eindelijk kan ik oude negatieven inscannen van 6x9 cm. Dit is een plaatje. Nu de drie Heeren, daarvoor Kaas Wijn en Noten, daarvoor Wim's Seniorenmeubels, daarvoor Wijnakker Mode en daarvoor dus deze kruidenierswinkel, compleet met bomen ervoor, schitterend krom hekwerk en de straat was nog niet eens verhard. Wim en Roos gingen in 1949 in dit huis wonen, dus het negatief moet zo'n 58 jaar oud zijn. Prachtig...
F-0080
Aankoop van de jongensschool leidt tot opening nieuwe woninginrichtingzaak - 1963
Een mooi artikel over de opening van de nieuwe woninginrichtingszaak in 1963 aan de Schutsboomstraat. Vanaf dit moment hebben Wim en Roos dus 2 winkels te runnen.
K-0018
Wim en Roos in de winkel - 1973
Een prachtig tijdsbeeld: De woninginrichtingszaak van Wim en Roos anno 1973 (alweer 35 jaar geleden). Met wat familie en veel Schaijks personeel in beeld. De kleuren, de kleren, de het assortiment, ongelofelijk hoe snel de tijd dan gaat.... Het pand was in 1968 aangekocht, en in 1973 werd de speelplaats overdekt, en bij de winkel betrokken. Dit is het filmpje van die heropening. Filmpje van maarliefst 7 minuten !
V-0015 > (eerder vergeten te nummeren) o.a. in beeld: Henk Ruijs, Wim Wijnakker, Roos WIjnakker Brouwers, Henry Verstraten, Gerard Oliemeulen, Jozien Wijnakker, Bas Griffioen, Diny Kouwenberg.
Huis en Modezaak aan de Pastroor van Winkelstraat, anno 1975
Vroeger was hier de Modezaak van Wijnakker gevestigd, na zijn pensioen verkocht Wim hier nog senioren fauteuils.
Het witte huis stond erum bekend dattur smerges uit alle rame gezang ketste.Wim was een jaor bij de Kruishere geweest. s' Avonds jankte hij van heimwee in zun bedje tot de leste tram voorbij war, dan viel hij inslaap. Mar hij hai Latijn genoeg geleerd om de rest van zun leve altijd op de vrolijkste manier te zinge: "Dies irae, dies irae, ok al is dat het gezang vur de overledenen".
Een andere hit war: "Kom Piet, kom Piet, Kom Piet, kom laote we de boel gaon dele want dun ouwe die houdt ut niet."
Nog een dagelijkse: "Zijn er nog mense die ut lijk wille zien? Komt dan allen kijke want morge dan stinkt het misschien."Ook dat was Wim. [Ton Griffioen, Schaijk]
F-0073
1975 Her-opening Wijnakker Mode
Heel veel bekende Schaijkse minse in dit filmpje: Familie, deftige mensen tijdens de opening door Burgemeester Schouten en vooral veel personeel uit die tijd. Iedereen hielp mee om de Modezaak aan de Pastoor van Winkelstraat piekfijn in orde te maken. Kijk ook hier naar de kapsels, de kleuren, de kleren en de brilmonturen... (3:46 min)
V-0016 > o.a. in beeld: Maria Griffioen-Wijnakker, Doortje, Gerry, Roos Wijnakker-Brouwers, Clemens van Rijthoven, Jozien Wijnakker, Gerard Oliemeulen, Bernadette Oliemeulen, Jan Schuts, Gerrie van Rijthoven-Wijnakker, Burgemeester Schouten, Jan WIjnakker (Broer van Wim), Wim Wijnakker, Dolf Kuipers, Jo Manders, Elianne WIjnakker, Jas van Dorst, Cees van Son, Paula van Eerd-Brouwers, Willie en Thera Brouwers, Harry en Piet van Boekel, Henriette Wijnakker, Frans en Diny Kouwenberg, Henk Ruijs, Diny Ruijs, Gerrie van den Elzen, Heeroom Martien Brouwers en vele anderen...
Wim op kantoor
Mooie oude telefoon... Wim met zijn sigaretje; Cabalero zonder filter...
Un Duitse meubelfabrikant me teveul geld nodigde 300 meubelminse uit um smerges me un vliegtuig vanaf Schiphol nar zun fabriek te komme vliege um zoveul mogelijk te kope en saoves wer trug te vliege. Na un dag hard wereke, veul ete en nogal wa borreltjes zate we saoves me 300 man in de beste stemming in ut vliegtuig, klaor vur de start naor Schiphol. Maor.........probleme op ut vliegveld, 30 minute vertraging. Wim vertelde mar un grap en verschillende kollegas rondum lachten luidkeels. Dus toen Wim zun volgende vertelde, lachten er honderd man. Toen hij merkte dat het aansloeg, ging Wim voor elke volgende mop achterstevurre opzun kniees in de stoel zitte en vertelde met zun heldere scherpe stem zun moppen over pastoors, fietsen, hundjes en ouw mennekes en binnen 5 minuten lachte het hele vliegtuig. Alle dialecten van Nederland zate durmekaar, mar iedereen verstond Wim in consequent plat Schaijks uitstekend. De stewardessen kwamen er met zun viere ok bijstaon en toen de vertraging opliep tot een uur kwame de pilote er ok bijstaon en iedereen lachte tranen me tuite. Noit heb ik un betere one man show gezien, totaal onvoorbereid. Iedereen, inclusief bemanning vond het jammer dat het sein voor take-off kwam. Jaren later, als we op meubelbeurzen liepe, schoot iemand uit Beesterzwaag of Koudekerke Wim aan, of hij nog unne goeie wist. [Ton Griffioen, Schaijk]
F-0088
Dorke
Toen ik bij Wim in de leer kwaam as meubelverkoper, probeerde ik as vremde contact te krijge me un vrouwke um heur un kast verkope. Zij en ik ware al veur alle 30 kaste stil gaon staon, net as bij de kruisweg. Steeds dee ik bij elke kast un lang gebed over hoe goed, hoe moi, hoe voordelig mar ut vrouwke vond mij mar unne vremde snoeshaan en ze hai nog nie een woord gezeed. Over mun toere snelde ik nar kantoor en zei: Wim, ik heb er haar al dertig laote zien, mar ze zegtur gennen enne. Wim vloog overeind, liep de winkel in, zag ut vrouwke en zen: "Zulle we dan dees kast mar doen Dorke?; das goed, dan brenge we um dalijk." Ut vrouke zen dur gennen enne, mar war ut duidelijk me de laatste spreker eens. Zonder er un woord an te besteeje, ha Dorke un nije kast gekocht, war ze nog 20 jaor plezier van hai. [Ton Griffioen, Schaijk]
Meneer van Achteren.
Oit zen vertegenwoordigers zo deftig, da ze me dur eige genne raod wete. Zo een war meneer van Achteren. Hij makte de fout da hij binnen kwam op etestijd. Wim hai ut nie op zulke kletsmajoors en hij liep dan ok praotend van de winkel naor de keuke. Hij praotte tege Roos en tege de keinder en tege meneer van Achteren. Die wist dan ok niks beters te doen dan achter Wim aan te lope toen die luid pratend de keuke uitliep en een volgende deur inging. Om er bij het geluid van neerklaterende plas achter te komen, dat hij samen met Wim op het Toilet stond. Meneer van Achteren [Ton Griffioen, Schaijk]
Trouwen
Toen de wederopbouw van Nederland na de oorlog begon hadde de minse un cocosmat op de vloer en un rookstoel in de goei kamer. Wim ha gauw deur dattie me meubele meer kos verdiene dan me vermicel en dus werd er in de schuur plaots gemaakt vur enkele bedjes en stalen eethoeken. Mense ware gauw tevreden. Jarenlang kozen ze uit bankstel Bellino of Heidelberg, in rood of groen, meer keus was er nie. As minse dur complete inrichting vur dur Bogaarswoning kochte, mochte ze kieze uit een gratis salontafel of een orkestje op de bruiloft. Dan kwam er een prima dansorkestje me minse van van Leuken uit Oss en Wim hadde er dan bij as conferancier. Da war goeie reclame vur zun bedrijf, want de meubels ware goed, mar de conferancier ok. Het succes werd zodanig, da Pastoor Meulemans eens tege zun overbuurman zei: Wim, ik merk da de minse tegeworrig urst bij ouw de bruiloft afspreke; da war vruuger anders! [Ton Griffioen, Schaijk]
Wijnakker Woninginrichting aan de Schutsboomstraat, anno 1975
De oude jongensschool omgebouwd tot Woninginrichtingszaak. In de hoogtijdagen met 3 busjes op de stoep om alle zware eiken bankstellen te bezorgen...
De jaarlijkse vergadering van de Nederlandse middenstand war di jaor in Amsterdam in Hotel Krasnapolsky. Kroonluchters, dik tapijt en marmer en daortusse onder andere de Schaijkse middenstand. Veel deftige sprekers over moeilijke onderwerpen, het een al saaier dan her ander. Wim war ut na vijf minute muui as kouw pap, mar ut bleef duure. Toen er wer zonne saaie piet eindigde, zag Wim zun kans, kroop achter de microfoon en begon onvoorbereid een one man show in een totaal andere sfeer dan al het voorgaande. Toen hij na 30 minute zun show eindigde, kreeg hij als urste die dag luid applaus en bijval van 1000 middenstanders in het deftige Krasnapolsky. De sfeer op de middenstandsdag war vanaf da moment warm en hartelijk. [Ton Griffioen, Schaijk]
F-0074
Wim Wijnakker Seniorenfeauteuils, rond 1986
Deze foto is geloof ik ooit gemaakt door Gerard Faassen, lid van de fotoclub en overbuurman van Wim Wijnakker Senioren-feauteuils. Zoals je ziet wordt er vooral met oude vrienden gekletst en niet zozeer iets verkocht. (aan de spiegeling in de ramen te zien is de foto gemaakt tijdens de braderie of zo...)
F-0119 > Van links naar rechts: Cees de Zeeuw, Cees van Son, Wim Wijnakker, Truus van Dorst, Jas van Dorst.
Wim Wijnakker Senioren feauteuils, rond 1987
Wim poseert nog even netjes voor de camera: een van de laatste foto's van Wim als 'zakenman'.
F-0120 > Wim Wijnakker
Even de stoep stofzuigen
Ik geloof dat deze foto ooit de cover van 'Het nieuw geluid' heeft gehaald... Even netjes de stoep stofzuigen. Er werd nog een foto blijgeplaatst van Wim die geniet van een milkshake van Tino, op het bankje bij de dorpspomp, lekker in het zonnetje. Zoiets... Een beetje gek natuurlijk om de stoep te stofzuigen, maar ja, met 22 jaar ervaring als nar had ie wel aanleg om een beetje gek te zijn... De T-splitsing is inmiddels een driehoek geworden, maar de trappen staan nog elke dag buiten bij Schoppema.
F-0121 > Wim Wijnakker
Op de vèrtigjôrrige Brûlleft van Wim en Roos Wijnakker - Brouwers op d'n achtste september 1983
Lieve Roos, beste Wim, keinder, femilie en bekende,
Ziet ze daor staon,
prachtig angedaon,
middelpunt van't fist;
nog nôit zô schôn gewist.
Roos en Wim, femilie en aander minse,
't Bruidspaar verkierde jaore tusse Prinse.
D'n uurste Prins zonder Nar,
die stû nou hier, 't is gewoon bar.
Dûrrum krègt ie nou uurst 't praotijzer.
Houwt allemaol stil dan worde wijzer;
oew ôrre ope, dan hèdde,
hier Prins Kobus d'n Twèdde.
( Hier volgde het woord van de Prins. )
'k Ben blij, dè'k nog ens wa mag zegge,
nou'k'r ès Groëtvorst de panne op gôj legge.
Lief Bruidspaar,
Roos en Wim vèrtig jaor getrouwd
en 't hè ze nog steeds nie berouwd.
Dûrrum wô'k 'n paor wôrdjes rijme,
alles 'n bietje an mekaore lijme.
Eigeluk wô'k alliën mar kwijt:
Vèrtig jaor, unn'n schôn'n tijd !
Lief Bruidspaar,
Van die vèrtig jaor,
stonde gullie d'r vijfentwèntig klaor,
...........
Nou moe'k denke an die uitnodiging,
mi die schôn tiekening.
Die Roës begreep ik meej,
mar de rest, neej,
dè ha'k nie meej deur.
Mar'k daacht nog wa an de kleur
en inèns snapte'n ik d'n inhoud,
dè's Wim, die nog van 'n gruun blèdje houdt.
...........
Dus t'rug naor 't begin,
zô'k krèk al zin:
Lief Bruidspaar,
Van die vèrtig jaor,
stonde gullie d'r vijfentwèntig klaor,
gruun Blèdje en schôn Roosje,
vûr ...........
Nou kûmt'r inèns naor vûrre
en 'k denk dègg't al dûk hèt moete hûrre,
dè Wim vruger in Errep gong vrije
en dè't'ie dan tussenbije,
van Schaoijk kwaamp fietse, roei gekleurd,
mar vanaf Veghel mi d'n taksie kwaam angescheurd.
Mar goëd, dè ze same zoë begosse,
onder d'n ôrlog, anders kosse,
wij hier nou nie zijn,
op di festijn,
mi wijn en bier
en veul plezier
en hiel veul schik
mi krintemik
en mi goei botter,
verdomme, 't gû steeds vlotter.
Dus nog unne kèr,
daor gûttie wèr:
Lief Bruidspaar,
Van die vèrtig jaor,
stonde gullie d'r vijfentwèntig klaor
vûr ...........
Nou moe'k'r inèns an denke,
hoe Wim z'n Narke zaat te drenke,
in d'èrtesoep bè van Dorst,
bè hitte en bè vorst.
Of an die tien man Hofkepèl in dië groëte kikker,
van Hès naor Schaoijk, 'k zaag gèn flikker,
allien Tôntje van Ciskes aachter ons an,
die snapte d'r wèr krèk niks van.
Gun me efkes tijd,
dan doe'k't nog èns opnijt:
Lief Bruidspaar,
Van die vèrtig jaor,
stonde gullie d'r vijfentwèntig klaor,
..........
Bekant ha'k gezeed kwame klaor,
mar dè hiet vôrt gereed, nie waor.
Hé, wa ben'k toch 'n El Peej
en wie begint daor nou meej.
Dus opgelet,
opnijt ingezet:
Lief Bruidspaar,
Van die vèrtig jaor,
stonde gullie d'r vijfentwèntig klaor,
gruun Blèdje en schôn Roosje,
vûr de Schaoijkse ...........
Nou denk'k wèr an al dè latijn,
want Wim hà gymnasiast, latinist kunne zijn.
Rosae, Rosa, Rosam,
Dies irae, dies illam.
Memento Homo, as ge mar wit,
quia pulvis es, et in pulverem reverteris,
dè'k daor ôk nie mi zit.
Lavabis me et super nivem dealbabor,
Ad fundum, ego sum Wijnakker veritator!!
T'rug naor wa'k zegge wôj,
want 't wurd zuutjesaon tijd dè'k wèr gôj.
Beste mense hier,
't duu me groët plezier;
dè hè'k g'luuf ik al gehad,
dus d'n draod opnijt opgevat:
Lief Bruidspaar,
Van die vèrtig jaor,
stonde gullie d'r vijfentwèntig klaor,
gruun Blèdje en schôn Roosje,
vûr de Schaoijkse Carnaval !
Gô, nou hè'k't al gezeed
en 'k heb nog nie alles uitgeleed.
"Praot nie zôveul, mar zegt 's wa",
dè's krèk wa'k gedoocht ha.
Mi z'n alle zijn we nou geers hier;
gullie din't vûr ons, wij vûr ullie plezier.
Dûrrum hier ôk 'n presentje,
krèk ès op ullie uitnodigingsprentje:
'n Blèdje guun, 11 Roosjes schôn,
en we hèn d'r wa nattigheid bègedaon.
Want ...
en nou ben'k'r bekant:
Lief Bruidspaar,
Van die vèrtig jaor,
stonde gullie d'r vijfentwèntig klaor,
gruun Blèdje en schôn Roosje,
vûr de Schaoijkse Carnaval,
dûrrum zijn we hier in groët getal,
um Ullie Prefisiat te wense,
names alle Moeslandse mense.
Gô zoë nog mar deur 'n poosje,
gruun Blèdje en schôn Roosje.
Efkes stilstaon be ut afscheid van Roos Wijnakker - Brouwers, op 7-6-1986 (uit de carnavalskrant van 1987)
...
Ok in dizze krant wille we efkes stilstaon bè de moeilijke memente uit 't leve. We hèn di jaor afscheid moete neme van
Roos Wijnakker - Brouwers. Ze hè carnaval vanaf 't begin meejbeleefd en d'r intens veul plezier an gehad.
'n Bloem, gebroke in de knop;
genoot van Carnaval volop.
Nou isse ze d'r nie mèr,
we misse d'r ied're kèr.
Ze leeft wijer in onze kop.
Ter naogedachtenis van Wim Wijnakker, Willem de Moesnar
Vûrgeleze ten afscheid in de begraffenisplechtigheid in de kerk op 9 januari 1995
Beeste minse,
Soms zijn ze d'r inèns nie mèr,
die gezichte waorvan ge denkt, kèr op kèr,
dè z'eigelijk nôit nie kunne verdwijne.
Van die minse, die 'n bietje onstèrfelijk schijne
en die ge dan toch mist in enne kier;
en dè duu pijn, dè duu 'n bietje zier.
Want nou, bè Wim Wijnakker z'n afscheid,
denke wij van de Carnaval t'rug an d'n tijd,
dè't'ie Willem de Moesnar is gewist,
gruw'lijk schôn en uniek nog 't mist.
We hèn um Wimme grappe en grolle,
alt'schik gehad en mi'm meej kunne dolle.
Z'n rijmelarije ware de roëi'n drood;
ze zurgde vûr de vrolijke noot.
Hij brocht 'n ontieg'lijk stuk gezelligheid;
mar dè's gewist; dè zijn we kwijt !
Eigelijk hè'k 'm meejgemakt vanaf 't begin,
toen Prins Jan d'n uurste in èn'nzestig zin:
"Willem, geen seks en geen sens",
toen hij danste en danste hiël intens
mi 'n jong ding, 'n knappe vrouw.
"Dè's m'n eige dochter Maria. Wa mend'ouw !"
Meejgemakt zô'n vijfentwèntig jaor;
want al dië'n tijd stonde ze same klaor.
Iëndôrde van d'r kleurrijke leve
hèn ze ôk an de Carnaval gegeve.
In zes'nentachtig stierf z'n lieve Roos,
'k wiet nog dè'k deez' woorde koos,
um 'r in de krant efkes bè stil te staon,
dè't'r iemand van ons was hèngegaon:
"'n Bloem, gebroke in de knop;
genoot van Carnaval volop.
Nou isse ze d'r nie mèr,
we misse d'r ied're kèr.
Ze leeft wijer in onze kop !"
Meejgemakt zô'k net al zin,
vanaf 't alleruurste begin,
totdè't'ie vûrrig jaor mi de Carnaval
danste en danste op 't Nieuwe Hoevenbal.
D'r leek gèn ènd mèr an te komme:
ze stônne d'r umhèn mi dromme.
Mar langsaman wier 't als mar minder,
hij ondervond van alderhand'n hinder.
"Daor li't'ie nou onz'n senior- adviseur",
zinne de keinder, "mar mi wennig kleur."
Ès die 'm dan herinnerde an z'n moppe,
begon 't bloed toch wèr te kloppe;
en al waar ie nie alt' mèr bekend,
Wim wies in alle geval nog wel 't end.
En nou onder Prins Jan d'n twèdde,
beste Wim, beste Willem, nou hèdde,
zôgg't zellef zô't hebbe gezeed,
d'r vûr altijd de panne op geleed.
D'r kwaam 'n ènd an z'n latijn.
Hoe dûk zin'ie zellef nie vûr de gein:
"Memento homo, quia pulvis es,
et in pulverem reverteris"
( Denkt'r an minse, ge bent mar van stof,
en ge zult wèr stof worre, nou en of.)
Zo zong ie ôk dûk naor de Carnaval
en iën lied wie'k nog in ieders geval:
"Dies irae, dies illa,
Solvet saeclum in favilla..."
( Kooi'n dag, die alle dagen,
èns lijk aasen weg zult vagen.)
Willem z'n leve was vôrt zô rijp ès 'n vrucht,
d'r is 'n ènd gekomme an zijn levensklucht.
Veul narkes hè't'ie kwijtgemakt of afgegivve,
mar enne ist'r nog bewaord geblivve:
dè's de zilvere Nar, Willem, d'n ouwe,
mar eig'lijk verdiende unne gouwe !
Bedankt Willem,
vûr alle vreugd' an 't Moeslaand gegivve.
Dè hèn w'ôk op de graftak geschrivve.
Iën ding wië'k haost zeker, dè's gewis,
dè Wim nou in d'n ellefd'n himmel is.